Необычные свадьбы в Лиде Избранное
- Автор Ольга Никоненко
- размер шрифта уменьшить размер шрифта увеличить размер шрифта
- Опубликовано в Среда обитания
- Прочитано 4455 раз
- Печать
- Эл. почта

«Карету мне, карету!»
Какой только транспорт ни проезжал по улицам Лиды, но увидеть карету – большая редкость. Повод для восторженных взглядов лидчанам дали Виктор и Екатерина Гинцевич, которые 23 сентября в стенах Лидского замка официально стали мужем и женой. На церемонию молодые прибыли на карете, воссозданной в стиле эпохи Людовика XVI.
История одной семьи
Виктор и Екатерина знакомы около 8-ми лет. Долгое время были просто приятелями. Год назад молодые люди стали деловыми партнерами – у них фирма по деревообработке в Барановичском районе. Но как только отношения стали развиваться в романтическом ключе, предложение руки и сердца не заставило себя ждать. Можно было бы подумать, что и замуж Екатерину Виктор звал так же лирично, как и проходила их свадьба. Но, как говорит девушка, предложение, наоборот, было конкретным, решительным и безоговорочным!
«Полюбить – так королеву!...»
Признаюсь, была уверена, что идея торжества принадлежала невесте. Но и здесь Екатерина и Виктор удивили. О церемонии в Лидском замке мечтал жених. Он вырос в Лиде, и картина предстоящего торжества пришла на ум именно ему. «Давай устроим королевскую свадьбу: ты будешь королевой, а я – твоим королем! – вспоминает Виктор. – Поначалу мы оба восприняли это как шутку, а чем все закончилось – видите сами!»
Свадьба без нервов и суеты? Реально!
– Признаться, у нас элементарно не было времени заниматься оргмоментами, – рассказывает Екатерина. – Да и опыта, ресурсов, пожалуй, тоже. Мы рассказали профессионалам, как видим этот день. А по факту получили сказку!
Подготовка заняла несколько месяцев. Еще на начальном этапе супруги решили прибегнуть к услугам свадебного организатора Юлии Алипатовой. На поверку свадьба «под ключ» превзошла все ожидания!
– Наш день мы видели именно таким и сделали его в первую очередь для себя, – говорят супруги. – Мы верим, что это раз и на всю жизнь, а значит, должно запомниться!
Хопіць «бракосочетаться» – лепей шлюбам брацца!
Вяселлі з нацыянальным каларытам набіраюць папулярнасць. Алесю Хітруну – загадчыку літаратурнага аддзела Лідскага гісторыка-мастацкага музея – і яго выбранніцы Ліліі, лічы, было наканавана лёсам ажаніцца ў родным беларускім антуражы.
Канцэпцыя
– Адны ставяцца да народных традыцый як да перажыткаў, для іншых – гэта безумоўная частка сучаснасці, – разважаюць муж і жонка Алесь і Лілія Хітрун. – Шлюб з нацыянальным каларытам хацелі адразу. Вяселле па-беларуску можа і павінна быць сучасным.
Месца
– Наша цырымонія прайшла ў Цэнтры рамёстваў і традыцыйнай культуры «Спадчына». Бадай што ў горадзе цяжка было б знайсці больш каларытнае месца, – кажуць маладыя. – Ведаем, што ў іншых гарадах ладзяць вяселлі ў музеях, гісторыка-архітэктурных комплексах, старажытных сядзібах, асабліва – у Мірскім замку!
Сцэнарый
Усе абрады звязаны з ушанаваннем продкаў, прыцягненнем у маладую сям'ю дабрабыту і найхутчэйшым нараджэннем наследнікаў. Як заведзена, муж перанёс сваю нарачоную праз парог, маладыя разам малолі на жорнах муку, ра-зам аздаблялі гліняную падкову ўласнаручным надпісам, дарылі адзін аднаму сімвалічныя падарункі ў знак бясконцага саюзу.
Афіцыйную частку цырымоніі вяла загадчыца аддзела ЗАГС Наталія Малышка, а ўжо падчас гулянняў «запраўляла» загадчыца аддзела рамёстваў і традыцыйнай культуры Алена Шчэліна.
– Для нас вялікі гонар, што да нашага вяселля прылажылі руку гэтыя паважаныя і любімыя ва ўсім гора-дзе жанчыны, – адзначыла Лілія.
Музыка
Варыянты тут такія: народны ансамбль, сучасны бэнд, які выканае кавер-версіі беларускіх песень. Раней вяселле было выпрабаваннем для музыкаў. Калі ігра цымбаліста падабалася, нявеста завязвала на інструмент стужку, частку свайго ўбору. Па іх колькасці меркавалі аб узроўні музыкаў.
– Наколькі лягчэй было б сучасным парам, каб сёння існавала нешта падобнае! – жартуе Алесь.
Перепечатка текста и фото без разрешения редакции запрещена, Этот адрес электронной почты защищен от спам-ботов. Для просмотра адреса в вашем браузере должен быть включен Javascript.
Фото М. Ковш, Ю. Матуйзо